Te vertrekken waar hij naar op zoek was

Klik op de partituur voor een interpretatie.

Een kleine kamer in de stad op de vijfde verdieping

De zon schijnt fel naar binnen en toont kleine vlekken van een oude regenbui op het glas.
Vlak boven de vensterbank hangt een dode vlieg met een pootje aan de binnenkant van het glas te bengelen.
Voor het raam staat een spiegel en voor de spiegel staat een moeder. Ze denkt aan de foto van het zwarte gat dat ze zag op televisie. Ze vraagt zich af of het hele universum op een dag in zo’n zwart gat zal verdwijnen. Ze kijkt naar de reflectie van zichzelf, de kamer en haar spullen en stelt zich voor hoe dit alles in elkaar geplooid zou worden tot één enkele gedachte.
De buizen van de radiator tikken in een voorspelbaar ritme.
Er hangt een droge lucht.
Door de muur klinken flarden van oude countrymuziek.
Aan de randen van het tapijt tekenen zich figuren af in een donkerdere tint rood, sporen van meubels die er ooit stonden.
Tegen de muur hangt een met wasco getekende wereldkaart. Boven continenten die niet bestaan, staat: 'Nino, baas van de heele weerelt!'
In het midden staat een eenvoudig houten eenpersoonsbed, de lege bouwdoos en lege plastic zakjes liggen ernaast.
De matras staat in folie verpakt tegen de muur.
In de hoek staat een inklapbaar tuintafeltje met bijhorende stoel.
Op de tafel staan drie plastieken vetplantjes, het prijskaartje nog op de potjes.

Klik op de tekst om de geluiden van de kamer te horen.

Klik op de thumbnail voor een video.